գրքոտ արև

Այսօր առավոտը լուսավոր էր:

Գիրք նվիրելու օրն էր:

Կապեցի  նոր նվեր ստացած գունավոր  շարֆս, տաք արևին խնդրեցի տաքացնի սառած մեջքս ու քայլեցի “բուկինիստ”:

Ներս մտնելուց հետո ամեն անգամվա նման  մոտեցա իմ սիրած անկյունին, վերցրի, նորից շոյեցի, շնչեցի ու տեղը դրի գիրքը. թոշակս դեռ էդքան չեն ավելացրել, աշխատանք էլ չունեմ:

Երևի ներքևից ընտրեմ մի քանիսը: Բարև  ձեզ. նրանք արդեն դեմքով գիտեն ինձ: Սկսեցի թերթել:

 

Երկու ծերունի կային կողքիս.

—Վայ, էս ինչ լավն ա, կազմը կվերականգնեմ, կնիքը ածելիով կմաքրեմ…ինչ կասես…

—Լավն ա, իմից լավն ա, թերթերն էլ ավելի բաց գույնի են..սենցը  չես ունեցել:

Վերցրին:

Գրկեցի ընտրածներս ու գնացի Կասկադ` չաղ կատվի մոտ: Արան մնացել էր քնած ու ես մենակ եմ:  Սիրահար  զույգերի մեջ  մեն մենակ նստելով գետնին  մակագրեցի, հետո Արամ Պաչյանը ինձ մի գիրք նվիրեց:

Արևի հետ քայլեցինք մինչև համալսարան: հետո անձրև եկավ ու հետո ձյուն…

Նարե